Kosten? 3 miljoen euro.
Belangrijkste conclusie? Er word nog steeds gebruikt maar de sport is een stuk schoner sinds 2013. En 20 tot 90 procent van de renners snoepen nog geregeld uit de verboden pot.
Ik vind 20 tot 90 procent een nogal ruime conclusie voor iets wat 3 miljoen euro kost.Stel je voor;
‘’vandaag kans op regen, 20 tot 90 procent’’
‘’suiker in je koffie? Ja graag 20 tot 90 procent’’
‘’hoeveel korter wil je je haar? Mwaa 20 tot 90 procent’’
‘’vandaag interval training, hoe hard? doe maar tussen de 20 en 90 procent’’
Persoonlijk was ik nooit zo gecharmeerd van rapporten en overhandigde ze vaak ook pas na de vakantie aan mijn ouders. Dan was de vakantie toch nog leuk geweest.Toen mijn vriendin ooit een middelbare school rapport van mij zag lachte ze zich rot. Ik was op school het type #zesjescultuur. Zij legde mij uit dat je met een zes niet eens overging in Mexico, ik legde haar uit dat ik noga altijd 0,2 hoger schoorde dan de 5,8 die volstond om naar het volgende jaar te gaan. Die andere 4 investeerde ik liever in fietsen of schaatsen zodat ik niet bij de 20 tot 90 procent lossers van het peloton behoorde.
Of ik ooit vals gespeeld heb? JA, maar dan op school. Ik miste ooit een examen Nederlands omdat ik weer eens een wedstrijd ergens reed. Gelukkig mochten we geregeld in de agenda van de leraar kijken om te zien hoe we er qua cijfers voorstonden. Een klasgenootje die aan het tafeltje naast me zat pakte snel zijn potlood en vulde het lege gat dat bij mijn naam stond op met een mooie 7,5. Toch mazzel dat de verstrooide leraar het nooit is opgevallen. Ergens rond de vakantie stond ie mooi in mijn rapportje. Kosten? Prijsloos. Hopelijk is dit nu verjaard en leest de betreffende leraar het niet, hij zou me tevens ook best zo nu en dan op een spelvouwtje kunnen betrappen.
Ikzelf heb van dit rapport maar een samenvatting van 20 tot ongeveer 90 procent gelezen en hoop dat de heren van CIRC goed gegeten en gedronken hebben van die 3 miljoen euro, dan is tenslotte niet alles verloren gegaan.
#trappenblijft
]]>WK junioren wegrit 2007
Morgen gaat Thomas Dekker op een fiets proberen zoveel mogelijk kilometers in één uur weg te trappen. Een dappere poging waar je ballen voor moet hebben. Letterlijk en figuurlijk. Probeer maar eens een uur in een zo meest aerodynamische positie op een smal zadeltje te blijven zitten, met een hoge cadans en zonder veel mogelijkheid om uit het zadel te komen! That hurts!
De laatste maanden is het werelduurrecord een hot item! Jens Voigt, Matthias Brändle, Jack Bobridge en Rohan Dennis hebben allen een poging gewaagd.
Thomas heeft echter een groot voordeel op zijn concurrenten, zijn poging is op hoogte (1900 meter) in het Mexicaanse Aguascalientes. Een stadje (750.000 inwoners, ja dat is klein in Mexico..) in het midden van Mexico. De wielerbaan van Aguascalientes staat bekend als de snelste van de wereld. Momenteel zijn van de negen mogelijke wereldrecords (200m mannen en vrouwen, 1 kilometer mannen, 500 meter vrouwen, teamsprint mannen en vrouwen en individuele achtervolging vrouwen) er zeven gevestigd in Aguascalientes.
Ondanks dat de UCI probeert het wielrennen te mondialiseren blijkt wel dat de wielerwereld klein is. Toen ik in 2007 nog junior was kwam ik al in Aguascalientes terecht. Het wereldkampioenschap vond er plaats. Helaas liep het WK voor de Nederlandse equipe uit op een klein drama. Dankzij de douane zaten alle renners 7 dagen zonder fiets. De dagen werden doorgebracht op een spinning fiets in een plaatselijke gym. Toen de fietsen arriveerden sloeg de halve mannen ploeg tegen de grond in een trainingsritje. Gelukkig wist ik overeind te blijven. In de wegwedstrijd kreeg ik pech met mijn ketting maar wist desondanks als beste Nederlander te finishen op plaats 20. Ook in de tijdrit kon ik geen hoge ogen gooien en eindigde ik op plaats 19. Het was mijn eerste kennismaking met Mexico en ik was direct verliefd op het land. Het zou echter nog twee jaar duren voordat ik ook viel voor de charmes van een Mexicaanse..
Zoals ik al zei is de wielerwereld klein, Thomas Dekkers geboortegrond ligt net zoals de mijne in het mooie West-Friesland en Jack Bobridge en Rohan Dennis zijn allebei teamgenoten van mij geweest.
Het werelduurrecord heeft sinds 1972 op naam gestaan van ene Eddy Merckx. Sinds 1 januari trap ik op een Merckx mijn kilometers weg.
Tegenwoordig heb ik West-Friesland ingeruild voor het Spaanse Girona. En afgelopen week was het ‘Monkey Town’ junioren team hier op trainingskamp. Zondag heb ik nog een duurtraining van vijf uur met die mannen weggetrapt. Als junior kwam ik zelf uit voor deze formatie onderleiding van Dick Lof (toen nog Sinnige Bouw wielerteam). En wie rijdt er voor deze ploeg? Het neefje van Thomas Dekker!
Is dit toeval?
Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik Thomas veel succes wens!
#trappenblijft
]]>Een broodje is niet meer genoeg..
Ik heb honger, honger naar koers! Het is niet meer normaal. Sinds ik mijn kilometers wegtrap op een fiets van ‘de kannibaal’ Eddy Merckx heb ik mijn tanden al meermaals in mijn eigen armen gezet. Deze honger is niet meer te stillen met voedsel. De enige remedie is koers.
De benen zijn genoeg getest in trainingen. Sprintjes, blokjes, tijdritjes en duurtrainingen kunnen mijn verlangen honger niet meer stillen, sterker nog met elke kilometer meer die ik wegtrap word het verlangen om te koersen alleen nog maar groter. Nog heel even en dan mag ik weer.
Afgelopen week heb ik mijn kilometers weggetrapt aan de Spaanse Costa Dorada. Samen met mijn Join-S De Rijke ploeggenoten heb ik heel wat zweetdruppels doen vloeien over de Spaanse heuvels. Een leuke, maar vooral goede week. Trainen met lotgenoten die ook snakken naar de koers. Nog heel even en dan valt het eerste startschot. Dit keer geen zonnig oord in een ver Arabisch land, maar gewoon DE Ster van Zwolle. Zwoegen over de dijken van de IJssel. #trappenblijft
]]>1. Vaker mijn website updaten
2. Parijs-Tours winnen
3. Een boek schrijven
Het zijn er maar drie, maar de eerste twee heb ik afgelopen jaar niet goed uitgevoerd. De derde ben ik helemaal niet van plan (maar drie is beter dan twee)
Tot zover de goede voornemens. Tot dusverre is 2014 goed begonnen voor mij. Ik ben verhuisd naar Spanje(omdat ik daar beter kan gaan trainen) heb al flink wat uren gemaakt om mijn nieuwe Bianchi dus ook fysiek lig ik goed op schema. Volgende week maandag vind de ploegenpresentatie van Belkin plaats en daarna vertrekken we met de ploeg op trainingskamp naar Mojacar.
Mijn wedstrijdseizoen zal starten in Qatar, daarna rij ik de Ronde van Oman om vervolgens het Europese seizoen te beginnen in Kuurne.
tot de volgende update,
Jetse
]]>Join me on my ride,
Jetse
]]>
Gelukkig nieuw jaar! Happy new year! Feliz Año Nuevo!
Voor al mijn volgers!
]]>
Maar eerst nog even kort over 2011. Na het seizoen ben ik direct vertrokken naar Mexico, het land waar mijn vriendin vandaan komt. De eerste 2 weken heb ik mijn fiets niet aangeraakt en heb ik genoten van een weekje relaxen aan het strand en ben ik wezen shoppen in Amerika. Na een korte onderbreking ben ik weer begonnen met de voorbereiding voor het volgende seizoen. De wegen rond Monterrey zijn erg geschikt voor rustige duurtrainingen, maar ook voor het intensievere werk was ik op de goede plaats (met klimmen naar ruim 2000 meter). Ook het klimaat was erg goed met een gemiddeld temperatuur van 25 graden.
Begin december ben ik weer teruggekeerd naar Nederland, want op 6 december stonde ploegenpresentatie op het programma. Twee dagen naar de ploegenpresentatie vertrokken we met de profploeg naar de Canarische eilanden voor een trainingskamp/teambuilding op Fuertaventura. Elke dag werd er 3 a 4 uur getraind en ‘s middags stonden er alternatieve trainingen op het programma, we zijn onder andere wezen kanoën en beach volleyballen en ook stonden er enkele krachttrainingen op het programma. Mede door het alternatieve programma was dit een mooie gelegenheid om beter kennis te maken met mijn nieuwe ploeggenoten. De Canarische eilanden zijn uitermate geschikt om te trainen in begin december en elke dag hadden we dan ook goed weer.
Tevens heb ik het programma voor 2012 doorgenomen en ik zal mijn seizoen starten met de Mallorca Challenge gevolgd door de Volta ao Algarve en Kuurne Brussel Kuurne. Ik ben hier erg tevreden mee, en kijk er naar uit om weer te mogen koersen!
Na een week keerde we weer huiswaarts en de laatste week van 2011 heb ik thuis doorgebracht om kerst en oud en nieuw met mijn familie te vieren.
In de eerste week van januari heb ik mijn eerste inspanningstest gehad, en de resultaten waren erg goed. Natuurlijk geeft dit nog meer moraal dus laat de koersen maar komen!
Ook heb ik afgelopen week de beachrace Egmond-Pier-Egmond gereden. Elk jaar trekt deze wedstrijd/toertocht rond de 3500 deelnemers. Alleen het eerste startvak van ongeveer 100 man doet echter mee aan de wedstrijd. Ik had niet echt specifiek getraind voor de wedstrijd maar met mijn conditie zit het wel goed. Ondanks dat de wedstrijd grotendeels over het strand (en dus rechtdoor) gaat zitten er enkele technische stukken in, en die verteerde ik niet zo heel goed. Ik finishte als 23e in de 3e groep een resultaat waar ik mee kan leven.
Aankomende zaterdag vertrek ik naar Spanje voor een 12daags trainingskamp in Mojacar. Hier zal ik de puntjes op de I moeten zetten om voorbereid te zijn voor de aankomende koersen…
Groeten,
Jetse
]]>De koers is gedaan en de 230 kilometers waren redelijk slopend maar ik kan nu tot januari uitrusten, dus dat komt wel goed.
acte de présence Parijs-Tours
Het was een seizoen met vele persoonlijke hoogtepunten met onder andere dubbele ritwinst in Bretagne en Olympia’s Tour en voor de tweede maal eindwinst in Olympia’s Tour. Winst in de Eurode Omloop, selectie en een 11e plaats op het wereldkampioenschap maar het mooiste was het ondertekenen van een prof contract die mij voor twee jaar aan het Rabobank Word Tour team verbind.
Nummer 1 op de rug, 2e maal winst
Na vier jaar in de opleidingsploeg en tweemaal een stage contract ga ik nu echt de GROTE stap maken. Wat op 12 jarige leeftijd begon als hobby word nu mijn beroep, toch is er weinig verandert. Natuurlijk ging het gemiddelde van de koers elk jaar met een stapje omhoog en zijn de koersen iets langer (tienvoudige) als toen ik begon maar de essentie is het zelfde, van punt A naar punt B en wie daar als eerste is wint. Het allerbelangrijkst is dat de passie hetzelfde is.
Het seizoen is gedaan, op naar Mexico
]]>Jetse Bol stapt over naar Rabo ProTeam
Belofte Jetse Bol rijdt de komende twee seizoenen voor het profteam van de Rabo Wielerploegen.
Na Wilco Kelderman maakt ook Jetse Bol (foto) aan het einde van dit seizoen de overstap van het Rabo 
Continental Team naar het Rabo ProTeam. De 21-jarige belofte heeft met de leiding van de Rabo Wielerploegen overeenstemming bereikt over een contract van twee jaar. Bol is momenteel aan zijn vierde seizoen in Rabodienst bezig. In die periode heeft hij naam gemaakt als een echte afmaker. Bol kan massasprints winnen, geldt als een kasseien-specialist, kan uit de voeten op Ardennen-achtig terrein en heeft een venijnige proloog in de benen.
Bol won bij het Continental Team tweemaal Olympia’s Tour, in 2009 en afgelopen mei. De overwinning van dit jaar kwam tot stand via een geweldige coup van de Raboploeg in de slotetappe. In 2010 boekte hij vier grote overwinningen: de proloog van de Tour de Normandie, een etappe in de Tour de Bretagne en een rit plus het eindklassement in de Triptyque des Monts et Châteaux. Dit jaar kwam Bol laat op gang, maar hij heeft de laatste weken een indrukwekkende erelijst opgebouwd met twee ritzeges in de Tour de Bretagne en twee in Olympia’s Tour plus het eindklassement in die laatste ronde. In Bretagne won hij ook het punten- en jongerenklassement en in Olympia was hij de grote veelvraat met naast de eindzege ook winst in het puntenklassement, tussensprintklassement en bergklassement.
Jongensdroom
Voor Jetse zelf komt een jongensdroom uit. “Daar doe je het toch voor. Mijn doel is altijd geweest om prof te worden en dan natuurlijk het liefste bij Rabobank. Dat me deze kans wordt geboden, is een droom die uitkomt.” Hij proefde vorig jaar al even aan het profmetiér toen hij in het najaar een door blessures en ziekte opengevallen plaats bij het ProTeam tijdelijk als stagiair invulde. “Ik wist toen dat dat echt niet was als een test voor een eventueel profcontract in 2011. Het kwam zo uit. Er was plek en ik was beschikbaar, want ik ging niet naar het WK. Het rijden bij de profs is me toen zeer goed bevallen.”
“Ik heb vier jaar lang met heel veel plezier bij het Rabo Continental Team meegedraaid. Ieder jaar zag ik ploeggenoten de overstap maken naar onze profs. Dan krijg je echt een gevoel dat wil ik ook.” Je wist vooraf dat dit jouw laatste seizoen bij de opleidingsploeg zou zijn.
Extra druk?
“Nee. Ik wist dat ik toch weer een stap zou maken. De eerste overwinning liet nog wel op zich wachten, maar in de Ronde van Drenthe was ik al heel goed en een week later ging het in Bretagne geweldig. En nu? De ambities voor dit seizoen zijn er nog steeds, misschien wel meer. Ik heb nog bijna drie koersmaanden te gaan. Volgende week praat ik met de ploegleiding over het programma. Ik zou graag de Tour de l’Avenir rijden, om ritjes te winnen maar nog meer ter ondersteuning van Wilco Kelderman. Maar die koers rijden we als nationale ploeg en daarover beslist de bondscoach.”
]]>